Onkologia Urologikoa

Lehen-lehenengo kontua da gure eguneko jardunean. Tumore urologikoak, bereziki prostatako minbizia, oso sarri agertzen dira eta hainbat alderditatik tratatu daitezke.

Kirurgia da sarrien erabiltzen den tratamendua. Gainera, ohiko teknika irekiaz gain azkeneko urteetan kirurgia laparoskopikoa eta, gerora, robotikoa ere garatu dira.

• Prostatako minbizia: Trataera kirurgiko erradikala, Da Vinci prostatektomia erradikalaren bitartez. Esperientzia handia dugu, eta emaitza oso onak. Ikus atxikitako eranskina. Duela gutxi, prostatako minbizia diagnostikatzeko prostatako biopsia fusioa gehitu dugu.
  
  Prostatako minbizia da gizonezkoetan ohikoena den tumore gaiztoa. Beste gaixotasun batzuetan bezala, diagnostiko goiztiar eta zehatz batek emaitza onkologiko hobea duen tratamendu egokiagoa ahalbidetuko du.Diagnostikoak anamnesi, ondeste-ukimen, PSA, ekografia eta Erresonantzia Magnetiko egokiak egitea eskatzen du. Azken proba horrek berebiziko garrantzia du, eta lesio susmagarriak daudela jakinarazten digu, horien kopurua, tamaina eta kokapena. Tumore-susmo bat dagoen kasuetan, ezinbestekoa da BIOPSIA PROSTATIKOA egitea, hau da, analisi anatomopatologikoa duen ehun prostatikoaren lagin bat hartzea, eta horrek emango du behin betiko diagnostikoa (zelula onberak edo gaiztoak).
  
  FUSIÓN biopsia prostatikoak erresonantzia magnetikoaren irudia ebakuntza-gelan erabiltzen dugun ekografoaren softwarean integratzen du. Bistaratze zehatzagoak aukera ematen du eremu susmagarri horietara zehatz-mehatz sartzeko, biopsien emaitza optimizatuz. Biopsiaren errentagarritasuna handitzen dugu, negatibo faltsuak gutxitzen ditugu eta pazientearen gaixotasuna hobeto ezaugarritzen dugu.
  
  Ebakuntza-gelan egiten da, lasaigarria, 45 minutu inguru irauten du, eta pazienteari alta ematen zaio ospitalean ordu gutxi batzuk eman ondoren.arraian, biopsia fusioak biopsia konbentzionalaren aldean dituen abantaila nagusiak laburbilduko ditugu:
  
  – Abantaila nagusia da tumore prostatikoen eta tumore oldarkorren ehuneko handiagoa diagnostikatzen dela ohiko biopsian baino, eta horrek ondorio terapeutiko nabarmenak ditu.
  – sarbide perineala erabiltzen da, sarbide klasikoan zeharkako bidean sortzen ziren infekzioak saihestuz. Horri esker, gainera, eremu prostatikoak ez dira hain irisgarriak, batez ere tamaina handiko guruinetan.
  – zaintza aktiboa: oso erasokorrak ez diren tumoreen kasuan, tratamendu aktiborik ez baina zaintza estua eskatzen duen estrategia hau plantea daiteke.
  – foku-tratamendua: era berean, oso erasokorrak ez diren tumore lokalizatuetan, teknika fokalak erabil daitezke, hau da, lesioa suntsitu daiteke, tratamendu erradikala egin behar izan gabe, guruina osorik erauziz.
  – Ematen duen segurtasun diagnostikoak Holep enukleazio prostatikoa planteatzeko aukera ematen digu, biopsia negatiboa eta klinika buxatzaile nabaria izanez gero.
  
  Klasikoki, biopsia itsu-itsuan egin da; izan ere, erabiltzen den zeharkako ekografoak ez ditu normalean bereizten biopsia egiteko susmagarrienak diren eremuak. Prostata-mapaketa ahalik eta adierazgarriena egiten zen prostata-guruinean, baina negatibo faltsuen ehuneko handia zegoen, hau da, diagnostikatzen ez ziren prostata-tumoreak zituzten pazienteak.
  
  

• Giltzurrunetako minbizia: Trataera kirurgiko osoa, kirurgia konbentzionalaren nahiz laparoskopikoaren bitartez. Bereziki aipatzea merezi du masa txikiei ematen diegun trataera, roboten bidez Da Vinci nefrektomia partziala egiteko aukera baitugu, eta minbiziarekin izugarrizko emaitza onak lortu, gaixotutako giltzurruna galdu gabe.
  
  

• Maskuriko minbizia: Azaleko tumoreak uretraren bidez ebaki endoskopikoak eginez tratatzen ditugu. Tumore infiltratzaileetan, zistektomia erradikala aplikatzen dugu.